Thuis is de plek waar we ons het meest op ons gemak voelen. Wanneer we reizen verlaten we even deze veilige thuishaven. Wij vroegen aan onze vaste bloggers: Wat mis je het meest aan Nederland/België als je op reis bent?
Eén van de leukste dingen aan reizen vind ik juist dat veel anders is dan in Nederland. Op reis mis ik daarom niet snel iets aan Nederland. Maar juist doordat ik graag op ontdekking ga, ben ik vaak afhankelijk van het openbaar vervoer. Een goede OV app of site, zoals 9292 in Nederland, is dan iets wat ik regelmatig mis. In het buitenland kom je er uiteindelijk wel uit, maar dat kost aanzienlijk meer tijd en moeite. Gelukkig biedt Google vaak een uitkomst, en hangen er schema’s op de meeste bus- en treinstations. Toch zou een overzichtelijke en up-to-date app of site een stuk handiger zijn 
Brood! Het is zo cliché en zo typisch, maar ik mis het in haast elk land: een goed stukje vers brood. Soms vraag ik me af hoe het komt dat dat in het buitenland zo moeilijk te vinden is :D.
Toen ik voor mijn studies een halfjaar in Spanje woonde, heb ik ook nog een heleboel andere zaken uit de Belgische keuken gemist, met witloof en belegde broodjes op kop!
En natuurlijk ook onze Belgische frietjes die in het buitenland onterecht french fries worden genoemd ;). Om dat gemis te compenseren, probeerden mijn Belgische huisgenote en ik om met Spaanse ingrediënten typisch Belgische gerechten klaar te maken en voor te schotelen aan onze Spaanse huisgenoot. Overigens niet zonder succes! Hij kon onze zintuigen dan weer prikkelen met de heerlijke geuren die uit zijn Spaanse keuken kwamen …
Wat ik het meest aan Nederland mis is voor mij heel simpel. Mijn familie en vrienden. Natuurlijk zijn er tegenwoordig veel communicatiemethoden om te videobellen etc., maar toch is dat niet hetzelfde als mensen werkelijk zien en spreken. Dit mis is natuurlijk vooral als ik wat langer op reis ben. Dan heb je toch wel vaak momenten dat je denkt: “Goh, dit had … ook heel mooi/leuk gevonden!” En ik wil natuurlijk mijn reisverhalen het liefst delen door met iemand in het echt te praten, niet via de telefoon.
Oei, dat is voor mij een duivelse vraag. Om heel eerlijk te zijn, heb ik namelijk nooit heimwee naar Nederland als ik op vakantie ben (afgezien van een minuscuul verlangen naar mijn huisdieren, knusse en opgeruimde huisje, lekkere douche en comfortabele boxsprings haha). De dagen kunnen voor mij niet lang genoeg duren…sterker nog, ik raak altijd in een enorme dip na thuiskomst. Yep, compleet met tranendal.
Echt heel erg om dit toe te moeten geven haha. Maar zodra ik thuiskom van een kortere of langere vakantie, begin ik alweer na te denken over de volgende bestemming. Dit gaat altijd gepaard met heel veel onderzoek en voorpret, wat maanden kan duren. Dus ja, als een vakantie er dan op zit, beland ik wel even in een heel diep zwart gat tot ik mij kan gaan verheugen op het volgende avontuur…
Als ik wat verder in de tijd terug ga, kan ik mij wél nog herinneren wat ik mistte. Dat was in de tijd dat ik van mijn 7e tot mijn 18e op Curaçao woonde. Als je mij voor een echt langere periode uit ons kikkerlandje haalt, dan mis ik vooral de jaargetijden, het uitgebreide aanbod in onze supermarkten en de vrijheid als kind en tiener om te kunnen gaan en staan waar je wilt.
Elke dag zon, zee, strand, dat kan toch niet vervelen? Geloof me, na een paar jaar gaat dat dus heus wél vervelen. Net zoals elke dag 30 graden, waardoor het zweet alweer van je af gutst zodra je onder de douche vandaan komt. Dat je een trui aandoet als het ’s avonds ‘afkoelt’ naar 28 graden of dat je in de warmte kerst viert. En warme chocolademelk laat je liever staan op sinterklaasavond…dat soort simpele dingetjes.
Dan boodschappen doen in een supermarkt. Voor mij hoort het erbij om tijdens een vakantie, hoe kort ook, of je nou in België bent of in Argentinië, een bezoek te brengen aan de lokale supermarkt. Daar ontkom je in de meeste gevallen ook niet aan, tenzij je je auto/caravan vollaadt met aardappelen en potten appelmoes en geloof me, ik ken ze die dat doen.
Enerzijds is het super leuk. Je kijkt je ogen uit, probeert de etiketten te ontcijferen/vertalen om zeker te weten dat je niet een geitenoog of hondenhart in je handen hebt. Anderzijds…dat gepuzzel qua prijzen, zucht. Ik kan mij nog wel herinneren dat ik een simpele spaghetti bolognese wilde koken. In een Curaçaose supermarkt heb ik wel 15 minuten staan turen naar potjes tomatensaus, omdat ze in prijs varieerden van 1 euro tot 8 euro, afhankelijk van of ze geïmporteerd waren uit Nederland, Amerika of Venezuela of een van de andere 15 + opties. En ja, ik blijf dan toch een zuinige Hollander op zo’n moment hoor, zo ben ik dan ook wel weer!
Tot slot: vrijheid. Het lijkt vanzelfsprekend, maar dat is het allesbehalve. Los van het feit dat ons land gelukkig een democratie kent wat ook niet geen vanzelfsprekendheid is, heb ik het over de vrijheid van opgroeiende kinderen/pubers. Kinderen leren in Nederland al vroeg op eigen benen staan. Als ik een kindje zie huppelen langs de kant van de weg met een Disney prinses jurk, mega mini mouse strik om het hoofd geknoopt en rugzak op het ruggetje dat bijna groter is dan het arme kind zelf, heb ik nog steeds de neiging om er keihard op af te rennen en het kind als een baby kangoeroe in mijn buidel te stoppen. Laat staan als ik een groep jonge kids zie fietsen, of beter gezegd ‘zwalken’ over de weg omdat ze druk zijn met opscheppen over hun nieuwste sneakers of computerspel of weet ik wat, roddelen, grapjes maken, indruk op elkaar maken, of alles tegelijk. In elk geval van alles behalve op de weg letten.
Op Curaçao bestaan er geen fietspaden, treinen of bussen (althans, geen bussen die volgens schema rijden of waar je niet als sardientjes in een blik ingepropt zit. Prima als je met een week vertraging op je bestemming kunt aankomen maar niet zo handig als je naar school moet). Het gevolg is dat pappie en mammie je overal naartoe moeten brengen. Letterlijk overal. Met de auto. Zelfstandigheid? Wat is dat? Als student heb ik opnieuw moeten leren fietsen en treinen, tot hilariteit van mijn medestudenten. Ik heb ze ook een keer een hartaanval bezorgd toen ik op een haar na onder een bus fietste in Maastricht. Fiets en ik zijn tegenwoordig trouwens nog steeds niet de beste maatjes 😉
Enne, begrijp me niet verkeerd, natuurlijk mis ik familie en vrienden wel als ik op vakantie ben. Op zo’n moment wens ik dat ik een bepaald uitzichtpunt had kunnen delen met hen, of een uniek lokaal eettentje. Maar ook al als we elkaar lange tijd niet zien, is de band daar sterk genoeg voor. En tegenwoordig kunnen we natuurlijk gewoon beeldbellen via bijvoorbeeld Skype of Viber. Door deze virtuele mogelijkheden worden de landsgrenzen toch aardig opgeheven 🙂
Wat mis jij het meest?
Wat mis je het meest aan Nederland/België als je op reis bent?
